இதை நீ யாரிடமும் சொல்லாதே

துருக்கியில் ஸ்மைர்னா என்றொரு இடம் கடலோரத்தில் உள்ளது. பழங்காலந்தொட்டே அவ்விடம் வாணிபம், போக்குவரத்து முதலியனவற்றுக்கு பிரிசித்தி பெற்றது. ஐரோப்பாவில் இருந்து இந்தியாவிற்கு கடற்பாதை கண்டுபிடிக்கும் முன், ஆசியாவிற்கு வரவிரும்புவர்கள், துருக்கியைக் கடந்து  பாரசீகம் வழியாக சீனாவிற்கோ, இந்தியாவிற்கோ செல்வதுண்டு. ஆதலால் ஸ்மைர்னாவில் பல்வேறு தரப்பட்ட, பல்வேறு மதங்களைச் சார்ந்த மக்கள் வசித்து வந்தார்கள். 

சுமார் 500 ஆண்டுகளுக்கு முன் ஸ்மைர்னாவில் ஒரு யூத வணிகர் வசித்து வந்தார். அவர் அவ்வூரில் புகழ்பெற்ற செல்வந்தர்களில் ஒருவராகத் திகழ்ந்தார். அவ்வூரின் பஷாவுக்கு (Pasha; துருக்கியில் நகரஆளுநரை, தளபதிகளை, உயர்ந்த பதவியில் உள்ளவர்களை பஷா எனச் சொல்வதுண்டு) யூத வணிகரின் மீது மிகுந்த பொறாமை. யூத வணிகரின் செல்வங்களை எப்படியாவது அபகரிக்க ஒரு சந்தர்ப்பம் தேடி வந்தார். ஒரு நாள் யூத வணிகர் பஷாவை ஒரு அலுவலாக சந்திக்க வேண்டி வந்தது. துருக்கி அதிகாரிகள் பலர் சூழ்ந்துள்ள நிலையில், இந்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி பஷா யூத வணிகரை ஒரு கேள்வி கேட்டார். „உலகில் எந்த மதம் உண்மையானது, இஸ்லாமா? யூதமதமா? கிருத்துவமா?“. இந்த கேள்விக்கு வணிகர் யூதமதம் அல்லது கிருத்துவம் உண்மையானது என்றால், „அப்போது இஸ்லாம் பொய்யானதா?“ எனக்கேட்டு வணிகரைச் சிறையிலிட்டு அவரது செல்வங்களை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.  இல்லாவிடில் இஸ்லாம் உண்மையானது என்றால், வணிகரை மதம்மாறச்சொல்லி கட்டாயப்படுத்தலாம் என பஷா நினைத்தார். ஆனால் அவர் நினைத்தது அன்று நடக்கவில்லை. 

பஷா கேட்ட கேள்விக்கு வணிகர் ஒரு குட்டிக்கதையைச் சொன்னார் „ ஒரு ஊரில் ஒரு வயதான பெரியவர் இருந்தார். அவருக்கு மூன்று மகன்கள். அவரிடம் இருந்த செல்வம் போக ஒரு விலைமதிப்பில்லா வைரக்கல் இருந்தது. அது அவருடைய பரம்பரைச் சொத்து. அந்த வைரத்தை வைத்திருக்கும் பெருமையை மூன்று மகன்களும் அடைய ஆசைப்பட்டனர். பெரியவர் தன் மகன்களின் இத்தகைய மனநிலையை நன்கு அறிவார். அவர் தான் இறந்த பிறகு தன்னுடைய மகன்கள் ஒருவரைஒருவர் வைரத்திற்காக அடித்துக் கொள்ளக்கூடாது என நினைத்தார். அதன்படி அவர் உண்மையான வைரத்தைப்போல அச்சுஅசலாக இன்னும் இரண்டு வைரக்கற்களை ரகசியமாக செய்துவைத்துக் கொண்டார். அப்பெரியவர் இறக்கும் தருவாயில், தன் மகன்களை தனித்தனியாக சந்திக்க எண்ணி அழைத்தார். ஒவ்வொருவரிடமும் மூன்று வைரக்கற்களில் ஒன்றைக் கொடுத்து, „இது தான் உண்மையான வைரம், ஆகவே இதை நீ வைத்துக்கொள்! மற்ற வைரங்கள் போலியானவை, இதை நீ யாரிடமும் சொல்லதே!“ என்றார். அவருடைய மகன்களும் தத்தமது வைரங்களை உண்மையானவை என இருந்தார்கள். இக்கதையைக் கூறி முடித்த வணிகர் „பஷா அவர்களே! இப்போது கூறுங்கள், யாரிடம் உண்மையான வைரம் உள்ளது! யாருக்கு உண்மையான வைரம் எது என்பது தெரியும்!“ என்றார். அதற்கு பஷா „உண்மையான வைரம் எது என்பது மகன்களுக்குத் தெரியாது. தந்தைக்கு மட்டுமே தெரியும்“ என்று கூறினார். உடனே வணிகர் „ஆம்! உண்மையான மதமும் நமக்குத் தெரியாது. அதைக் கொடுத்த இறைவனுக்கு மட்டுமே தெரியும்“ என்றார். தன் தவற்றை உணர்ந்த பஷா வணிகரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டுவிட்டு அனுப்பி வைத்தார்.

இக்கதையில் கவனிக்க வேண்டிய ஒரு விஷயம் அடங்கி உள்ளது. அது என்னவென்றால் தந்தை மகன்களுக்கு கூறிய வசனத்தில் (இது தான் உண்மையான வைரம், ஆகவே இதை நீ வைத்துக்கொள்! மற்ற வைரங்கள் போலியானவை, இதை நீ யாரிடமும் சொல்லதே!) இதை நீ யாரிடமும் சொல்லதே என்பதை மட்டும் கவனியுங்கள். ஒருவேளை மகன்களில் ஒருவன் „என்னுடைய வைரம் தான் உண்மையானது, மற்றவருடையது பொய்யானது“ எனக்கூறத் தொடங்கினால், மூவருக்குள் சண்டைச்சச்சரவு கட்டாயம் வந்தே தீரும். இன்று நடக்கும் மதச்சண்டைகளை கவனித்தால் உங்களுக்குப் புரியும், இவை எல்லாம் எதனால் என்று. என் மதம் உண்மையானது, உன் மதம் பொய்யானது எனும் வெட்டிவிவாதத்தினால் வருவது.